Ροκάρουμε ξανά. Αυτή τη φορά με 55 νέα τραγούδια, σε HD και σας το δείχνουμε μέσα από ένα Video Review
Προσπαθώντας να χαρακτηρίσουμε αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με το Guitar Hero, στο μυαλό έρχεται η φράση «Ήταν να μη γίνει η αρχή...». Μπορεί η αριστουργηματική δημιουργία της Harmonix να άργησε έναν ολόκληρο χρόνο να έρθει στην Ευρώπη, αλλά με την είσοδό της κιόλας στις ευρωπαϊκές προθήκες των καταστημάτων η επιτυχία που σημείωσε ήταν ανάρπαστη. Το ευχάριστο είναι ότι το Guitar Hero δεν σημείωσε επιτυχία μόνο στις –παραδοσιακά- μεγάλες και «σίγουρες» αγορές της ηπείρου μας, αλλά ακόμα και στην ταπεινή εγχώρια αγορά, αφού εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, Έλληνες gamers έχουν μέχρι σήμερα τιμήσει δεόντως την πρόταση των Activision, Red Octane και Harmonix. Δεδομένου ότι έχουμε διανύσει κάτι περισσότερο από ένα μήνα, από την πρώτη παρουσίαση του αρχικού Guitar Hero, σε αυτό το κείμενο –εκτός από μια σύντομη αναφορά- δεν θα ασχοληθούμε με το να εξηγήσουμε πως ακριβώς λειτουργεί το παιχνίδι της Harmonix.
Αντιθέτως, για να ενημερωθείτε εκτενώς για τη φιλοσοφία που διέπει αυτό το αριστουργηματικό παιχνίδι μουσικής, σας παραπέμπουμε στο link του review για το Guitar Hero που θα βρείτε στο τέλος του κειμένου. Αυτό που θα εξετάσουμε εδώ, είναι το νέο ρεπερτόριο, με το οποίο οι δημιουργοί του παιχνιδιού στόλισαν το Guitar Hero II, αλλά και με τις προσθήκες που η Harmonix φρόντισε να ενσωματώσει στο, ήδη αψεγάδιαστο, gameplay του. Το Guitar Hero λοιπόν είναι ένα ιδιόμορφο παιχνίδι μουσικής, το οποίο χρησιμοποιεί την τεχνική που η Harmonix εδώ και χρόνια χρησιμοποιεί στα παιχνίδια της (Frequency, Amplitude), το οποίο θέλει μια σειρά από σφαίρες/ νότες να κατεβαίνουν προς το μέρος του παίκτη και αυτόν με τη σειρά του να πατά τα ανάλογα κουμπιά στο χειριστήριό του με απώτερο σκοπό τη δημιουργία μουσικής.
Πέρα όμως από τις εν γένει ομοιότητες με τα Frequency και Amplitude, το Guitar Hero χαρακτηρίζεται από μια σημαντική ιδιαιτερότητα: Τη χρήση ενός περιφερειακού με το σχήμα ηλεκτρικής κιθάρας. Εδώ είναι και το κλειδί της επιτυχίας αυτού του τίτλου και ο λόγος που εκατομμύρια παίκτες ανά τον κόσμο έχουν μαγευτεί από το gameplay και την απόλαυση που χαρίζει αυτό το παιχνίδι. Χρησιμοποιώντας λοιπόν την ρέπλικα της κιθάρας SG από την Gibson (οι παλιότεροι…ροκάδες θα την γνωρίζουν σαν το «ταυράκι»), η οποία στο Guitar Hero II έρχεται σε κόκκινο χρώμα, πρέπει να παίζουμε τις νότες που εμφανίζονται στο ψηφιακό πεντάγραμμο και μέσα από riffs και σόλα, να αποδείξουμε πόσο σπουδαίοι κιθαρίστες είμαστε. Στο Guitar Hero II το κυρίως μενού, εκτός από το διαφορετικό εικαστικό, αρχικά δεν προδίδει τις αλλαγές που έχουν ενσωματωθεί. Ωστόσο η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική.
Χωρίς ποτέ να αλλάζει δραματικά την εμπειρία και να ξεφεύγει από τη φιλοσοφία του αρχικού τίτλου, η Harmonix κατάφερε να διορθώσει ορισμένα προβλήματα που υπήρχαν στο πρώτο παιχνίδι και ταυτόχρονα να προσθέσει αρκετές ενδιαφέρουσες νέες επιλογές. Αφήνοντας κατά μέρος το Quick Play mode, όπου επιλέγουμε ένα από τα διαθέσιμα τραγούδια και…απλά ροκάρουμε σε έναν από τους τέσσερις βαθμούς δυσκολίας, επιλέξαμε το πιο ενδιαφέρον Career mode. Εδώ είδαμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, με εμάς να επιλέγουμε μέσα από έναν αριθμό διαφορετικών προσωπικοτήτων και μοντέλων κιθάρας και να ξεκινούμε μια περιοδεία που θα μας θα φέρει από μικρά μπαράκια της Αμερικής μέχρι μεγάλες αρένες ή ακόμα και σε μια μεγαλειώδη συναυλία κάτω από τους στύλους του Stonehenge.
Για να έρθει η επιτυχία στο Career mode, πρέπει να καταφέρουμε να παίξουμε έναν δεδομένο αριθμό από τα αρχικώς διαθέσιμα τραγούδια, ούτως ώστε να ξεκλειδώσουμε νέους συναυλιακούς χώρους και, φυσικά, περισσότερα θρυλικά ροκ τραγούδια που έχουν γράψει χρυσές σελίδες στην Ιστορία της μουσικής. Πέρα από τις όποιες αισθητικές βελτιώσεις στα venues, στα μοντέλα των χαρακτήρων και στο animation αυτών, το Guitar Hero II διαθέτει και δύο επί της ουσίας ανανεώσεις. Η πρώτη εκ των δύο εμφανίζεται μέσα από το Practice mode, μια επιλογή, της οποίας η απουσία ήταν αισθητή από το πρώτο παιχνίδι. Το ενδιαφέρον με το Practice mode εντοπίζεται στο ότι ο παίκτης δεν έχει απλά και μόνο τη δυνατότητα να εξασκηθεί σε κάποιο τραγούδι, αλλά να επιλέξει ένα συγκεκριμένο τμήμα αυτού (όπως για παράδειγμα ένα δύσκολο σόλο) και να εξασκηθεί εκτενώς ούτως ώστε να είναι έτοιμος για τη στιγμή που θα «ερμηνεύσει» μπροστά στο κοινό. Η δεύτερη και ίσως σημαντικότερη νέα επιλογή που προστέθηκε στο Guitar Hero II είναι αυτή των νέων multiplayer modes.
Πλέον, δίνονται οι επιλογές Face Off, Pro Face Off και Co-Op. Στην περίπτωση του Face Off έχουμε «κόντρες» μεταξύ των κιθαριστών καθώς αυτοί αναλαμβάνουν να παίξουν τμήματα του εκάστοτε σόλο, ενώ στο Pro Face Off οι δύο παίκτες παίζουν ταυτόχρονα το σόλο, με αυτόν που πετυχαίνει τις περισσότερες νότες να ανακηρύσσεται σε νικητή. Τέλος, έχουμε το άκρως ενδιαφέρον Co-Op mode, όπου ο ένας παίκτης παίρνει το ρόλο του κιθαρίστα και ο δεύτερος του μπασίστα. Εδώ εντοπίζεται και το καλύτερο νέο στοιχείο του Guitar Hero II, καθώς η απόλαυση αρχίζει να ξεπερνά τα...νόμιμα όρια και το παιχνίδι αρχίζει να δίνει στα «μέταλλα» την ψευδαίσθηση ότι όντως είναι μέλη μιας σπουδαίας ροκ μπάντας.
Πέρα όμως από όλα τα θετικά που καταγράφονται υπέρ του Guitar Hero II, δύο είναι τα θέματα που μας δημιούργησαν αρνητικές εντυπώσεις. Το πρώτο είχε αναφερθεί και στο review του πρώτου τίτλου και έχει να κάνει με την αδυναμία της Red Octane να αποσπάσει τα δικαιώματα χρήσης των πρωτότυπων εκτελέσεων των τραγουδιών. Και ενώ στο Guitar Hero τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά, πολλά από τα τραγούδια του δεύτερου τίτλου δεν είναι εξίσου υψηλής ποιότητας. Επιπροσθέτως –και αυτή είναι μια εντελώς υποκειμενική διαπίστωση- το ρεπερτόριο του Guitar Hero II δεν είναι όσο εντυπωσιακό ήταν αυτό του πρώτου. Υπάρχουν βέβαια τραγούδια θρύλοι όπως τα Free Bird, Sweet Child O’ Mine και War Pigs, των Lynyrd Skynyrd, Guns ‘n’ Roses και Black Sabbath αντίστοιχα, όμως εκτός από αυτές -και κάποιες ακόμα- εξαιρέσεις το σύνολο των τραγουδιών που εμπεριέχονται στο Guitar Hero II δεν μπορούμε να πούμε ότι μας ξετρέλανε.
Συνοψίζοντας, το Guitar Hero II είναι όλα όσα ήταν το πρώτο παιχνίδι και ακόμα περισσότερα. Η Harmonix δεν πείραξε κανένα από τα στοιχεία του πρώτου τίτλου που λειτουργούσαν σωστά, προσέθεσε ορισμένα ενδιαφέροντα νέα modes, απέκτησε τα δικαιώματα χρήσης 40 κλασικών τραγουδιών, εκ των οποίων κάποια μπορούν να θεωρηθούν θρυλικά και κάποια…όχι και τόσο, καθώς επίσης 15 ακόμα από indy bands της Αμερικής, ενώ, σε ό,τι έχει να κάνει με τον οπτικό τομέα, προσέθεσε υποστήριξη ευρείας οθόνης και ανάλυση 480p. Χρειάζεστε τίποτα περισσότερο για να το αποκτήσετε άμεσα;
H πλήρης λίστα τραγουδιών του Guitar Hero II
Opening Licks
Motley Crue Shout at the Devil
Danzig Mother
Cheap Trick Surrender
Wolfmother Woman
Spinal Tap Tonight I'm Gonna Rock You Tonight
Amp-Warmers
Kiss Strutter
Nirvana Heart-Shaped Box
Police Message in a Bottle
Van Halen You Really Got Me
Kansas Carry on Wayward Son
String-Snappers
Foo Fighters Monkey Wrench
Alice in Chains Them Bones
Iggy Pop and the Stooges Search and Destroy
Pretenders Tattooed Love Boys
Black Sabbath War Pigs
Thrash and Burn
Warrant Cherry Pie
Butthole Surfers Who Was in My Room Last Night
Mathew Sweet Girlfriend
Rolling Stones Can't You Hear Me Knockin'
Guns N' Roses Sweet Child O' Mine
Return of the Shred
Rage Against the Machine Killing in the Name Of
Primus John the Fisherman
Sword Freya
Thin Lizzy Bad Reputation
Aerosmith Last Child
Relentless Riffs
Heart Crazy on You
Stone Temple Pilots Tripping on a Hole in a Paper Heart
Stray Cats Rock This Town
Allman Brothers Jessica
Jane's Addiction Stop
Furious Fretwork
Anthrax Madhouse
Living End Carry Me Home
Lamb of God Laid to Rest
Reverend Horton Heat Psychobilly Freakout
Rush YYZ
Face-Melters
Avenged Sevenfold Beast and the Harlot
Suicidal Tendencies Institutionalized
Dick Dale Misirlou
Megadeth Hangar 18
Lynyrd Skynyrd Free Bird
Γιώργος Καλλίφας
Δείτε το Video Review πατώντας στην παρακάτω εικόνα
Widescreen Ναι
Ανάλυση οθόνης 480i/ 480p
PAL 60Hz Όχι
Ήχος Stereo
PEGI 12+
Log In
Guitar Hero II, greek review @ gameover.gr
Feb 9 2009, 04:13 PM
Source :
