Πόσο υπέροχο και διασκεδαστικό μπορεί να γίνει ένα μουσικό παιχνίδι; Πιο υπέροχο από το Guitar Hero μάλλον όχι
Με την εξαίρεση ορισμένων σπάνιων περιπτώσεων, τα παιχνίδια που βασίζονται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στη μουσική για να προσφέρουν διασκέδαση στους παίκτες, σπάνια κατάφεραν να σπάσουν τα στενά όρια ενός συγκεκριμένου αγοραστικού κοινού και να γνωρίσουν ευρεία εμπορική επιτυχία. Χαρακτηριστικό δείγμα τέτοιων τίτλων είναι φυσικά τα Dance Dance της Konami, τα οποία έχουν προκαλέσει φρενίτιδα στην Ανατολή, ενώ το αντίστοιχό τους στη Δύση είναι τα karaoke Singstar της Sony. Βέβαια, εκτός αυτών των απολύτως mainstream προτάσεων υπάρχουν και κάποια «διαμάντια» που λίγοι κατάφεραν να εντοπίσουν και τελικά να εκτιμήσουν τη σπουδαία αξία τους, με πιο χαρακτηριστικά όλων τα REZ, Amplitude και Frequency. Και παρόλο που ο Tetsuya Mizuguchi αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του και σε ένα άλλο είδος παιχνιδιών (βλ. Ninety Nine Nights) η Harmonix, δηλαδή η δημιουργός των Amplitude και Frequency επέμεινε στην αρχική της κατεύθυνση και, όπως είναι γνωστό «Ο επιμένων νικά». Αποτέλεσμα αυτής της εμμονής που έδειξε το αμερικάνικο στούντιο ανάπτυξης, το οποίο εξειδικεύεται στα μουσικά παιχνίδια, είναι το αριστούργημα που ακούει στο όνομα «Guitar Hero».
Προχωρώντας σε συνεργασία με την, μέχρι προσφάτως, δημιουργό περιφερειακών Red Octane, η Harmonix εφάρμοσε το gameplay που είχε χρησιμοποιήσει στα δύο προηγούμενα παιχνίδια της επάνω σε ένα φιλόδοξο project που η τύχη του δεν θα μπορούσε να είναι μέτρια. Πολύ απλά, το Guitar Hero ή θα αποτύγχανε παταγωδώς ή θα κέρδιζε τις καρδιές των απανταχού παικτών. Μετά λοιπόν από ένα χρόνο κυκλοφορίας στην αγορά της Αμερικής και την απόκτηση δεκάδων βραβείων καινοτομίας, καλλιτεχνικής διεύθυνσης, μουσικών θεμάτων και πολλών άλλων κατηγοριών, το Guitar Hero φτάνει επιτέλους και στην Ευρώπη (η περιορισμένη κυκλοφορία του στη Μεγάλη Βρετανία πριν από μερικούς μήνες ήταν απλά και μόνο το προοίμιο) με την αμέριστη στήριξη της Activision, η οποία είναι πλέον η υπερήφανη κάτοχος της Red Octane.
Τι είναι όμως το Guitar Hero και γιατί έχει ξεσηκωθεί τέτοιος σάλος γύρω από ένα μουσικό παιχνίδι; Όπως προαναφέραμε, η βασική ιδέα του παιχνιδιού είναι βασισμένη στη μηχανή των Frequency και Amplitude, δηλαδή των δύο πρώτων projects της Harmonix. Αυτό το gameplay θέλει μια σειρά από χρωματιστές σφαίρες που αντιστοιχούν σε νότες και μουσικά όργανα να πλησιάζουν τον παίκτη από το βάθος της οθόνης. Καθώς αυτές οι σφαίρες πλησιάζουν το κάτω μέρος, ο παίκτης πρέπει να πατήσει τα κατάλληλα κουμπιά ούτως ώστε να ενεργοποιήσει τις ανάλογες νότες και, εν τέλει, να βοηθήσει τη μουσική να ξεπηδήσει από τα ηχεία του. Η βασική ιδέα πίσω από τον τρόπο που εξελίσσεται το gameplay αυτών των παιχνιδιών είναι μεν απλή, ωστόσο ο τρόπος που η Harmonix καταφέρνει να προσφέρει ένα φρενήρες και συνάμα απολαυστικό τρόπο δημιουργίας μουσικής, πραγματικά δεν έχει προηγούμενο. Το κυριότερο χαρακτηριστικό αυτών των τίτλων δεν είναι απλά και μόνο το πάτημα κουμπιών ή το τραγούδι σε ένα μικρόφωνο που βλέπουμε σε άλλα ανάλογα παιχνίδια, αλλά η ταύτιση του κάθε ενός από τα κουμπιά του χειριστηρίου με ένα μουσικό όργανο.
Αποτέλεσμα αυτής της ταύτισης και δεδομένου ότι ο παίκτης έχει αντιληφθεί το τι πρέπει να κάνει και έχει μπει για τα καλά στο πνεύμα, είναι η «σύνθεση» και η αναπαραγωγή τραγουδιών με ένα τρόπο πραγματικό πρωτόγνωρο. Στην περίπτωση του Guitar Hero, η Harmonix χρησιμοποίησε μεν την παραπάνω «συνταγή», την ίδια στιγμή όμως πρόσθεσε δύο ειδοποιά στοιχεία τα οποία, πρακτικά, αλλάζουν τη συνολική εμπειρία. Το πρώτο εκ των δύο στοιχείων είναι η χρήση ενός και μόνο μουσικού οργάνου στο ψηφιακό πεντάγραμμο: Την κιθάρα. Το δεύτερο και πιο σημαντικό στοιχείο είναι η εφαρμογή του χειρισμού με τη χρήση ενός «χειριστηρίου» που για πρώτη φορά παρουσιάστηκε στα χρονικά των videogames. Ο λόγος γίνεται για μια πλαστική και μικρού μεγέθους ρέπλικα της θρυλικής κιθάρας SG από την κατασκευάστρια Gibson.
Αυτή η πλαστική κατασκευή αποτελείται από ένα πλήρες σώμα κιθάρας, το οποίο στην κορυφή της «ταστιέρας» του διαθέτει πέντε χρωματιστά κουμπιά, ενώ στη θέση όπου ο πραγματικός κιθαρίστας χτυπάει με την πένα του υπάρχει ένας διακόπτης δύο κατευθύνσεων που ουσιαστικά παίζει τον ρόλο της πένας. Τέλος, έχουμε ένα τρέμολο που λειτουργεί όπως το αντίστοιχο πραγματικό, δύο κουμπιά έντασης και μπάσου, τα οποία στην περίπτωση του Guitar Hero έχουν το ρόλο των κουμπιών Start και Select και έναν αισθητήρα που ενεργοποιείται όταν ο επίδοξος «κιθαρίστας» σηκώνει την κιθάρα του ψηλά για να «σολάρει» και να ξεσηκώσει τα πλήθη. Το αξιέπαινο στην προσπάθεια της Harmonix είναι ότι αυτό το ιδιόμορφο περιφερειακό δεν εξελίσσεται τελικά σε «novelty», αλλά σε ένα ουσιαστικό και αναπόσπαστο κομμάτι της συνολικής εμπειρίας που προσφέρει το παιχνίδι, μιας εμπειρίας που σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν ίδια αν αντί της κιθάρας ο παίκτης χρησιμοποιούσε ένα απλό χειριστήριο.
Έχοντας λοιπόν στα χέρια αυτήν την κιθάρα, θα χρειάζεται να πατάμε τα πέντε χρωματιστά κουμπιά της ταστιέρας σε συνδυασμό με την «πένα» όταν οι -αντίστοιχου χρωματισμού με τα κουμπιά- σφαίρες/ νότες πλησιάζουν προς το μέρος μας και εισέρχονται στο τμήμα που καταδεικνύουν τη στιγμή που πρέπει να παίξουμε μουσική. Εκεί όπου η απόλαυση που χαρίζει αυτό το παιχνίδι αρχίζει να χτυπά κόκκινο, είναι στον τρόπο με τον οποίο είναι διαχωρισμένα τα όργανα. Σε κάθε τραγούδι ακούγονται ξεκάθαρα τα φωνητικά, τα πλήκτρα, το μπάσο και τα κρουστά, με την κιθάρα να σιγεί μέχρι εμείς να χτυπήσουμε τις ψηφιακές χορδές. Από το πρώτο αυτό χτύπημα, το Guitar Hero σε έχει πλέον κερδίσει, ενώ δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι -μέχρι ενός σημείου και μέσα από ιδία εμπειρία με το πραγματικό όργανο- το παίξιμο της κιθάρας στο Guitar Hero πλησιάζει αρκετά την πραγματικότητα.
Βέβαια, δεδομένου ότι έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι, η Harmonix έχει προσθέσει μέσα του πολλά ανάλογα στοιχεία, όπως η βαθμολόγηση που προκύπτει από το πόσο καλοί ήμασταν στη συναυλία, μια ειδική Rock μπάρα που όταν γεμίσει και ενεργοποιηθεί ξεσηκώνει το κοινό, ένα career mode, στο οποίο επιλέγουμε ένα χαρακτήρα και την κιθάρα του -με απώτερο σκοπό τη δημιουργία ενός ροκ σταρ- και διάφορα επιπρόσθετα modes όπως multiplayer και quick. Όλα τα παραπάνω εμφανίζονται μέσα από ένα απολύτως ροκ interface, με μενού που απεικονίζουν τοίχους γεμάτους γκράφιτι, τουαλέτες μπαρ και άλλα τέτοια στοιχεία που σαρκάζουν με έξυπνο χιούμορ τη ζωή των ροκάδων. Τέλος, σε ό,τι έχει να κάνει με την απεικόνιση του παιχνιδιού, η Harmonix αποφάσισε να αλλάξει λίγο το ύφος που χρησιμοποίησε στα δύο προηγούμενα παιχνίδια της και να χρησιμοποιήσει full 3D μοντέλα χαρακτήρων, τα οποία απεικονίζουν τη μπάντα, το κοινό και, φυσικά, τη σκηνή όπου δίνεται η συναυλία, μια σκηνή που ανάλογα με την εξέλιξη στο career mode, ξεκινά από ένα μικρό συνοικιακό club και φθάνει σε γήπεδο γεμάτο χιλιάδες οπαδών. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση τα γραφικά σε αυτό το παιχνίδι είναι καθαρά διακοσμητικού χαρακτήρα και απλά στολίζουν την εικόνα που βλέπουμε, χωρίς ποτέ να έχουν άμεση επίδραση στο κυρίως gameplay.
Κλείνοντας, πρέπει να γίνει αναφορά στο σημαντικότερο τμήμα του Guitar Hero, αυτό των τραγουδιών που περιλαμβάνονται μέσα του. Εδώ εντοπίσαμε και το μοναδικό αρνητικό στοιχείο αυτού του αριστουργήματος, καθώς τα διαθέσιμα τραγούδια είναι στην πλειοψηφία τους θρυλικά σημεία αναφοράς της ροκ σκηνής, όμως οι εκτελέσεις τους δεν είναι οι πρωτότυπες αλλά διασκευές από μικρές μπάντες. Αν και το τελικό αποτέλεσμα αυτών των διασκευών σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό (ειδικά στην περίπτωση τραγουδιών του Ozzy Osbourne πραγματικά θα μπερδευτείτε), θα προτιμούσαμε να είχαμε τη δυνατότητα να «jamάρουμε» με τους πραγματικούς μουσικούς. Όσον αφορά στον αριθμό των τραγουδιών, αυτός περιλαμβάνει 30 μεγάλες επιτυχίες από θρύλους της ροκ σκηνής και 34 ακόμα τραγούδια από μικρά γκρουπ της Αμερικής.
Το Guitar Hero είναι ένας από εκείνους τους τίτλους που, όχι μόνο προσφέρουν κάτι διαφορετικό, αλλά που πραγματικά καταφέρνουν να προχωρήσουν τα παιχνίδια βήματα μπροστά. Ευχής έργο είναι ότι βρέθηκε επιτέλους κάποιος εκδότης που το διανέμει ευρέως στην Ευρώπη και δίνεται πλέον η δυνατότητα και στους κατοίκους της Γηραίας Ηπείρου να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι τον λόγο που αυτό το project της Harmonix κέρδισε σεβασμό, βραβεία και την αγάπη του κοινού όπου και αν κυκλοφόρησε. Και με το Guitar Hero II να έχει προγραμματιστεί για τον ερχόμενο Νοέμβριο, οι «συναυλίες» μας μάλλον θα συνεχιστούν για πολύ καιρό ακόμα. Να σημειωθεί ότι το Guitar Hero ΙΙ θα κυκλοφορήσει και σε "απλή" έκδοση, στο μισό κόστος εκείνης με την κιθάρα-περιφερειακό, για όσους την έχουν ήδη αποκτήσει μαζί με το πρώτο παιχνίδι.
Η λίστα τραγουδιών του Guitar Hero
"Ace Of Spades"
"Bark at the Moon"
"Cochise"
"Cowboys from Hell"
"Crossroads"
"Fat Lip"
"Frankenstein"
"Godzilla"
"Heart Full of Black"
"Hey You"
"Higher Ground"
"I Love Rock 'n' Roll"
"I Wanna Be Sedated"
"Infected"
"Iron Man"
"Killer Queen"
"More than a Feeling"
"No One Knows"
"Sharp Dressed Man"
"Smoke on the Water"
"Spanish Castle Magic"
"Stellar"
"Symphony of Destruction"
"Take It Off"
"Take Me Out"
"Texas Flood"
"Thunderkiss '65"
"Unsung"
"You've Got Another Thing Comin"
"Ziggy Stardust"
Γιώργος Καλλίφας
Widescreen Ναι
Progressive Scan Όχι
PAL 60 Hz Όχι
Ήχος Stereo
PEGI 12+
Log In
Guitar Hero I, greek review @ gameover.gr
Feb 9 2009, 04:11 PM
Source :
