Είναι αδιαμφισβήτητος ο ρόλος εταιρειών όπως η Harmonix και η Neversoft, στην ανάπτυξη και καθιέρωση ενός τομέα παιχνιδιών με τόσες ιδιαιτερότητες. Παρόλο που η ενασχόληση μας με τα rhythm based παιχνίδια προϋποθέτει πρόσθετη χρηματική επένδυση εκ μέρους μας, το είδος γνώρισε πρωτόγνωρη ανάπτυξη και έχει αγαπηθεί από εκατομμύρια παίκτες παγκοσμίως, κυρίως ως κάτι καινοτόμο και πρωτότυπο. Έχει παρατηρηθεί δυστυχώς στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών ότι την επιτυχία και την γρήγορη κερδοσκοπία ουδείς απέταξε, ίσα-ίσα, πολλοί την επιδιώκουν. Το γεγονός ότι φέρεις το όνομα ενός πετυχημένου franchise μπορεί να σου δίνει το πλεονέκτημα και την αναγνωρισιμότητα σε μια αγορά, αλλά δεν σου εξασφαλίζει ούτε την προσωπικότητα ούτε το απαραίτητο υλικό για να πετύχεις και να ξεχωρίσεις.

Κάπου εκεί γύρω τείνει να κινηθεί η Activision με το νέο της τίτλο Guitar Hero: Aerosmith, κινδυνολογώντας να αναιρέσει ότι με τόση προσπάθεια έχτισαν οι προηγούμενοι τίτλοι της σειράς. Ειλικρινά, χωρίς κανένα ίχνος προκατάληψης, αντιθέτως, με την αγωνία του νέου και του φρέσκου περιμέναμε καρτερικά την άφιξη του τίτλου. Η αλήθεια είναι ότι εξαρχής ο τίτλος ήταν προορισμένος για πιο «ειδική» μεταχείριση λόγω του γεγονότος ότι επικεντρώνεται σε ένα και μόνο συγκρότημα: Τους μεγάλους και τρανούς Aerosmith.

Εφόσον λήφθηκε η απόφαση η σειρά να κινηθεί σε πλαίσια στήριξης και επικέντρωσης σε ένα και μόνο συγκρότημα, είναι φυσικό να υπάρχουν αντιδράσεις και γκρίνιες καθώς δεν είναι δυνατό να καλύψεις όλο τον κόσμο. Λογικό επίσης είναι να στηρίξουν μεγάλα ονόματα του χώρου, αρχής γενόμενης με τους Aerosmith, και στη συνέχεια με τους Metallica λίγο αργότερα στη χρονιά -αν και τελικά φανταζόμαστε ότι ένας νέος τίτλος σε αυτή την κατεύθυνση θα διαφοροποιηθεί, και θα σας εξηγήσουμε παρακάτω γιατί. Το ευχάριστο που αποκομίσαμε από τον τίτλο σαν σύνολο, ήταν το γεγονός ότι προσπαθεί να αναδείξει σαν χρονικό, την πορεία, την εξέλιξη και την επιτυχία των Aerosmith. Όλο το συγκρότημα έχει αποτυπωθεί πάρα πολύ όμορφα με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα τους και κινήσεις των μελών του.

Παράλληλα, κατά τη διάρκεια της εξέλιξης μας και το πέρασμα μας από πόλεις-σκηνές σταθμούς στην καριέρα μας, υπάρχει πραγματικό υλικό και συνεντεύξεις από τους ίδιους τους Aerosmith, που δίνουν το δικό τους στίγμα και σχόλια για την πορεία τους, μιας και κάθε πόλη επικεντρώνεται ιστορικά σε σημαντικά γεγονότα που επηρέασαν την γενικότερη εξέλιξη του συγκροτήματος. Η γενική δομή που ακολουθείται είναι η γνωστή της σειράς, με μας να επισκεπτόμαστε πόλεις – σκηνές και να ξεκλειδώνουμε τα μουσικά κομμάτια. Στην ουσία σε κάθε σκηνή εμφανίζεται ένα support συγκρότημα που παίζει 2 τραγούδια και μας προετοιμάζει για την είσοδο των Aerosmith. Στη συνέχεια το γνωστό συγκρότημα ερμηνεύει κάποιες από τις επιτυχίες του καταλήγοντας στην αποκάλυψη ενός encore κομματιού. Όλα καλά μέχρι εδώ, αν και από τις πρώτες εντυπώσεις μας κάποια πράγματα δείχνουν υπερβολικά γνώριμα.

Όντως, το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε, είναι το γεγονός ότι κατά την επιλογή του χαρακτήρα μας για τον κιθαρίστα του support group οι επιλέξιμοι χαρακτήρες είναι ίδιοι με αυτούς που συμπεριλήφθηκαν στο Guitar Hero III. Προς το παρόν τα πράγματα δείχνουν ότι στα χέρια μας έχουμε ένα μεταποιημένο δισκάκι του GH3, έστω και για τα λίγα αυτά κομμάτια που εκτελούνται εκτός των Aerosmith. Οι χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένων και των Aerosmith, έχουν δεχθεί το χαρακτηριστικό καρτουνίστικο ύφος της σειράς και έχουν προσαρμοστεί στην γνωστή μηχανή γραφικών του GH3. Αξιοσημείωτη είναι η προσπάθεια να βελτιωθεί το lip sync, έστω για τον Steve Tyler, ενώ παράλληλα έχουν καταφέρει να απεικονίσουν πολλές από τις χαρακτηριστικές κινήσεις των Tyler, Perry και του υπόλοιπου συγκροτήματος πάνω στη σκηνή.

Παρόλα αυτά, εύκολα θα παρατηρήσει κανείς ότι οι κινήσεις αυτές επαναλαμβάνονται και στερούνται ποικιλίας. Προσωπική άποψη του γράφοντα είναι ότι αυτό έχει περάσει από τον προηγούμενο τίτλο της σειράς, σημείο που ήταν από τα ελάχιστα μεμπτά σημεία του τότε. Μετά την πάροδο λοιπόν τόσων μηνών είναι λογικό να μην ικανοποιούμαστε από τη στασιμότητα στον τομέα αυτό και να έχουμε προσδοκίες, αν όχι τουλάχιστον για κάτι νέο, για εξέλιξη του υπάρχοντος. Τόσο το συγκρότημα, όσο και οι θεατές έπρεπε να δείχνουν πιο ζωντανοί και να συμμετέχουν και να προσαρμόζονται σε αυτό που θέλουμε να παρουσιάσουμε.

Source : gameover.gr